AI Opinie

Tesla Cybertruck getest: onze ervaring met Full Self-Driving (FSD)

Job van den Berg
Job van den Berg
October 14, 2025
min read
Tesla Cybertruck getest: onze ervaring met Full Self-Driving (FSD)
De Cybertruck is tegendraads in alles

Twee jaar geleden waren we al gefascineerd door die brute, hoekige pickup uit sci-fi-land. Nu hebben we ’m zelf gereden — langs de kust van Santa Cruz en dwars door Palo Alto. En ja: de Cybertruck is precies zo polariserend als je denkt.

Eerste indruk: een rijdende paradox

De Cybertruck is tegendraads in alles. Het ontwerp is niet “gedurfd”, het is een middelvinger naar conventies: scherpe lijnen, rvs-plaatstaal, geen lak. Het oogt als een conceptcar die per ongeluk in productie ging. Dat is exemplarisch voor Elon Musk: groot denken, risico nemen, dan itereren in het echt.

Maar die tegendraadsheid heeft een keerzijde. Dat oersterke plaatstaal en die scherpe randen zorgen voor een ongemakkelijke gedachte: wat gebeurt er bij een aanrijding met een fietser? Je wílt het niet weten. De Cybertruck voelt als een tank met een geweten — en dat geweten is software.

Rijden: zweven op koppel

Op Highway 1 bij Santa Cruz merk je meteen: dit ding is snel. Het koppel is instant, de wegligging verrassend sereen. Vierwielbesturing maakt ‘m wendbaarder dan z’n formaat doet vermoeden; in Palo Alto’s krappe straatjes manoeuvreerden we met het gemak van een kleinere SUV. De luchtvering glijdt over oneffenheden en houdt de koets stabiel bij accelereren en remmen.

Geluid? Anders. Geen traditionele motorbrul, meer een zoem die past bij het ruimteschipgevoel. Je zit hoog, met een panoramisch uitzicht door die enorme voorruit. Het voelt vreemd vertrouwd: alsof je tegelijkertijd in een pickup, een designobject en een softwareproduct zit.

Binnenkant: software first

De cabine is minimalistisch tot op het bot. Eén groot scherm, strakke lijnen, weinig knoppen. Je moet van het concept “alles is UI” houden — wij deden dat, al blijft het even zoeken naar ruitenwisser- en spiegelinstellingen in submenus. De stoelen zijn stevig, de opbergruimte royaal en de laadbak (met roll-up cover) is functioneel en futuristisch.

Full Self-Driving (FSD) geeft je dat “in de toekomst”-gevoel. We reden stukken met FSD ingeschakeld en merkten: het is indrukwekkend in voorspelbare situaties en nog steeds mens + machine in de chaotische werkelijkheid. Bijvoorbeeld: als het hard regent, raken de camera's in de war. En plots komt dan een warning sign dat menselijke ingrijpen noodzakelijk is. Je moet dus blijven opletten. De visualisaties en aanwijzingen geven desondanks vertrouwen, maar je blijft alert. Het lijkt magie maar soms ingehaald door de weerbarstige praktijk.

Veiligheid: rauw staal, zachte software

De spanning tussen hard en soft is duidelijk. Aan de buitenkant: bijna onverwoestbaar. Aan de binnenkant: veiligheidsfeatures, camera’s, detectie, driver monitoring. Tesla vertrouwt op sensoren en algoritmes om menselijke fouten te mitigeren — terwijl de carrosserie juist elk foutje genadeloos kan uitvergroten voor wie ertegenover staat (denk: voetganger of fietser). Die spanning moet onderwerp van debat blijven, zeker in dichtbevolkte steden.

Praktisch: laden, actieradius en gebruik

  • Laden: Superchargers blijven een zegen. Pluggen, koffie halen, door.
  • Actieradius: Ruim voldoende voor onze kustroute; aerodynamica helpt, maar rijstijl en belading doen er toe.
  • Gebruiksgemak: De laadklep en accessoires maken ’m bruikbaar als werkpaard. Tegelijk: het formaat is Amerikaans. In Europese parkeergarages wordt dit… sportief.

Love it ❤️

  • Onmiskenbare innovatie in besturing, aandrijving en UI
  • Karakter: niets rijdt of voelt zoals dit
  • FSD en OTA-updates maken het product elke maand beter
  • Mix van performance, nut en fun

Hate it 💥

  • Veiligheidsgevoel voor anderen in het verkeer — de tankmetafoor blijft knagen
  • Minimalistische bediening vergt gewenning (en aandacht)
  • Formaat en zichtbaarheid maken ’m niet de ideale stadsbewoner
  • Esthetiek is alles-of-niets: je haat ’m of je wil er mee trouwen

Onze conclusie na Santa Cruz → Palo Alto

De Cybertruck is een statement op wielen. Hij dwingt je positie te kiezen. Voor ons voelt het als een glimp van waar auto’s naartoe gaan: softwaregedreven, continu verbeterend, en bereid om heilige koeien te slachten. Tegelijkertijd legt hij pijnlijk bloot waar innovatie frictie veroorzaakt — bij veiligheid, verantwoordelijkheid en inpassing in het gewone straatbeeld.

You love it or hate it? Wij… houden van het experiment, bewonderen de technologie, en blijven kritisch op de impact. En eerlijk is eerlijk: elke keer dat we het pedaal intrapten langs de kust, moesten we grijnzen. Future shock — maar dan met een laadpoort.

Remy Gieling
Job van den Berg

Like the Article?

Share the AI experience with your friends